آنگاه که ضربه های تیشه زندگی را بر ریشه آرزوهایت حس میکنی

 

به خاطر بیاور که زیبا ترین شهاب ها از شکستنه قلب ستاره هابوجود می آید

    

 

ساکنان دریا بعد از مدتی صدای امواج را نمی شنوند... عجب تلخ است، قصه ی عادت 

 

حکمت وزیدن باد رقصاندن شاخه ها نیست شاید امتحان ریشه هاست

 

همیشه ابرا میبارن ولی آدما عاشق ستاره ها میشن

 

نامردیه اون همه گریه رو به یه چشمک فروختن 

  

ما واقعا تا چیزی رو از دست ندیم قدرش رو نمی دونیم ولی در عین حال تا وقتی که

 

 چیزی  رو دوباره به دست نیاریم نمی دونیم چی رو از دست دادیم

نوشته شده در دوشنبه 89/4/28ساعت 2:36 عصر توسط بهنــاز نظرات ( ) |